Escaping the carousel

When one door shuts another opens.

Voor mij is 2019 er ééntje om snel te vergeten: slapeloze nachten, hoogsensitiviteit, random paniekaanvallen bij smalltalk ... What the actual fuck. Ik negeerde al deze signalen die overduidelijk wezen op een burn-out. I can’t remember how many times I said I was ok – only because I didn’t want to bother anyone else with my problems. Die zomer nam mijn lichaam dan maar over van mijn verstand; ik hád een burn-out. Hetgeen me zover bracht, was ikzelf: ik liep tegen mijn eigen grenzen aan en overschreed die … meermaals! Op een harde manier leerde ik mezelf kennen: ik ben eigenlijk niet zo stressbestendig als ik dacht.

Het duurde even vooraleer ik mijn weg uit het doolhof vond. Kiezen voor een leven als single was dan ook de beste beslissing die ik kon maken. Tot op de dag van vandaag ben ik best trots op hoe Pedro en ik elkaar de weg naar ons eigen geluk gunnen. Sommige mensen zijn gewoon niet gemaakt voor elkaar, ook al brengen ze het beste in je naar boven. Hij is en blijft een belangrijk persoon in mijn leven en er is geen betere papa voor mijn boys!

Verder besloot ik ook om met enkele toxische mensen te breken en nieuwe mogelijkheden voor mezelf te creëren zonder rekening te houden met andermans mening. Ik koos ervoor om te doen wat me gelukkig maakt en zette daarbij mezelf voor de eerste keer op de eerste plaats. Ik ben ervan overtuigd dat het me een betere vriendin, een betere moeder en misschien zelfs een betere toekomstige partner maakt. Escaping the carousel gave me the best stories and the craziest adventures, and there are many more to come! I got inspired by the most interesting people on my (still ongoing) journey.

De mythische ware

Ik ben ervan overtuigd dat er niet zoiets als ‘de ware’ bestaat. Die mythe moet dringend ontkracht worden; het zou zoveel mensen bevrijden van die druk. Being single doesn’t kill you, you know! I’m trying my very best to enjoy every single second I have for myself, and it feels good. This is literally filling my own cup first! Last year, I have been pouring from an empty one. Daar moet ik nu lessen uit trekken!

Eigenlijk geloof ik niet in ‘liefde op het eerste gezicht’, eerder in ‘lust op het eerste gezicht’! Liefde moet groeien, toch? Momenteel ben ik daar nog niet klaar voor. Als het mij overkomt én als ik er mij voor openstel, dan zal ik er ongetwijfeld met volle teugen van genieten. Maar die liefde kan dan ofwel een half jaar, ofwel drie jaar, ofwel twintig jaar duren – wie zal het zeggen? Impulien natuurlijk: “It might depend on my commitment phobia, haha!” Wat is er trouwens verkeerd met meerdere grote liefdes in één leven? The idea that there is only one kind of freaks out! Ik heb trouwens al meermaals het idee gehad die ene gevonden te hebben. De enige zekerheid die daarbij gepaard ging, is dat een illusie was ... I’m not Cinderella, plenty of girls have my shoe size!

Het voordeel? Het zorgt ervoor dat ik steeds beter weet welke kwaliteiten ik zoek in een man, en welke er net alarmbellen doen afgaan. Wie weet geraak ik toch nog eens aan de juiste formule ... Bibbidi-bobbidi-boo!

Zelfreflectie

Het is verbazingwekkend hoe het schrijven over mijn romance met Antonis mij nostalgisch maakte. Impulien heeft als het ware een chickflick gemaakt over het wilde avontuur waarvan ze al altijd gedroomd heeft. And it was A-MAZ-ING! Gelukkig stapte ik net op tijd uit het script en belandde ik weer met mijn beide voeten op de grond. Het ging gepaard met hartzeer, maar in the end ben ik blij dat ik hem heb mogen leren kennen (op elke manier, hihi).

Nu realiseer ik me pas dat ik eigenlijk verliefd was op zijn versleten Nike sweat pants en messy hair, op zijn je-m'en-foutisme … en dus op de persoon die ík graag zou willen zijn. Iemand die geen druk voelt van buitenaf, want wat zouden ‘de mensen’ wel niet denken. Geef toe, het is een interessante reflectie: verliefd worden op de persoon die je zelf wilt zijn. Antonis was a reminder to stay true to myself!

Hoe dan ook: iedereen is een keertje single in zijn leven. Al hoeft dat niet te betekenen dat je eenzaam moet zijn … Geen verbintenis aangaan staat voor mij gelijk aan mijn grenzen respecteren, alsook trouw blijven aan Impulien. Zo heb ik de voorbije maanden heel wat geweldige mannen (online) ontmoet én die dan ook meteen naar the friendzone gebannen. Sorry guys, I’m on a mission here! Het daten fascineert me mateloos, en zo nu en dan kom je er ééntje tegen die blijft hangen…

Ollie, my saviour

Meet Ollie! Hij heeft de mooiste ogen die je ooit in je leven gezien hebt. Je raakt als het ware in de ban van zijn blauwe kijkers. Hij is regisseur en schrijver in London (die stad heeft toch iets hé), en schrijft dus de mooiste verhalen. Het lukt hem zelfs om erotische fictie te schrijven zonder pervert te zijn. (Don’t ask me how I know this!) Hij is iemand die je moeiteloos een warm en bijzonder gevoel geeft. We hebben elkaar op 16 april ontmoet (ongeveer een maand nadat ik het St Pancras Station verliet) op een exclusieve internationale dating app – next level shit! Looking for a bandage for that aching heart, Emolien?

We praten nu al drie maand zo goed als elke dag. I guess you know where this is going, right? Wel, goed geraden, want ik kan niet wachten tot 31 juli: dan wacht ik hem op in Gare de Lille Europe! So ready for this next adventure. Whoop whoop!

Stay tuned! 🤘

De herrezen Impulien